Οι πρωταπριλιάτικες φάρσες των παιδικών μας χρόνων

Το ημερολόγιο γράφει 1η Απριλίου και θυμόμαστε τις κλασικότερες φάρσες των παιδικών μας χρόνων αλλά και ανανεωμένες ιδέες για… επετειακό τρολάρισμα.




του Γιώργου Κόκουβα

Σε μια ηλικία που η δραστηριότητα με την μεγαλύτερη ποσότητα αδρεναλίνης ήταν το χτύπημα τυχαίων κουδουνιών της γειτονιάς, σίγουρα η αγαπημένη μας πρωτομηνιά ήταν αυτή του Απριλίου. Η Πρωτομαγιά ανάθεμα κι αν ξέραμε τι συμβολίζει ως ημέρα, και ακόμη κι η Πρωτοχρονιά ήταν πολύ «οικογενειακή» για τα γούστα μας.

Αλλά την ημέρα που ο πράσινος πίνακας της σχολικής τάξης έγραφε 1η Απριλίου, ξεσαλώναμε. Σαν κάποιος να είχε αναγνωρίσει την αξία του τρολαρίσματος πολύ πριν αυτό οριστεί. Σαν κάποιοι να είχαν δείξει επίσημα την εκτίμησή τους στις μαθητικές καφρίλες, και είχαν αποφασίσει να τις τιμήσουν θεσπίζοντας ειδική μέρα γι’ αυτές. Κάποιοι από εμάς, βέβαια, συνεχίζουν τις καφρίλες και πολύ μετά την λήξη της μαθητικής τους ιδιότητας.

Σήμερα που το ημερολόγιο γράφει και πάλι Πρωταπριλιά, θυμόμαστε όλες εκείνες τις «αθώες» φάρσες των παιδικών μας χρόνων, και συγκεντρώνουμε ανανεωμένες ιδέες για να την «γιορτάσουμε» και φέτος.

*Η ανταλλαγή τάξεων
«Να αλλάξουμε τάξεις, να αλλάξουμε τάξεις!» Για κάποιο λόγο, το βρίσκαμε κάθε χρόνο εξαιρετική ιδέα, και σπεύδαμε να ειδοποιήσουμε το Γ’2 να έρθει στα θρανία μας κι εμείς στα δικά τους. Φανταστείτε την έκπληξη της δασκάλας που μπαίνει με το «Εμείς κι ο Κόσμος» παραμάσχαλα και βρίσκει άλλους μαθητές! Εχμ… Καμία έκπληξη. Ίσως κάποιο χασμουρητό που προσπαθεί να πνίξει, για να μην τραυματίσει τον παιδικό μας ενθουσιασμό για την φοβερή και τρομερή αυτή φαρσάρα.

*Η ανταλλαγή ονομάτων
Συνεχίζουμε με τις σχολικές φάρσες, και αφού έχουμε επιστρέψει στην σωστή τάξη και στα σωστά θρανία, περνάμε στην επόμενη πίστα τρολαρίσματος, μπας και σταματήσει να χασμουριέται η δασκάλα. Έτσι, έχουμε συνεννοηθεί να «ανταλλάξουμε ονόματα», και όταν για παράδειγμα η κυρία φωνάξει την Αννούλα στον πίνακα, να σηκωθεί η Μαιρούλα. Κι όταν πει «ο Γιωργάκης να μας πει ποια είναι η πρωτεύουσα της Μπουργκίνα Φάσο», να απαντήσει ο Νικολάκης. Ε ρε κάτι γέλια!

*Η φαγουρόσκονη
Θυμάστε τις ειδικές στήλες που υπάρχουν ακόμη σε συνοικιακά περίπτερα και διαθέτουν «είδη τρικ»; Ε, εκείνη την ημέρα, είχαμε φροντίσει να φάμε όλο μας το χαρτζιλίκι στα θαυματουργά πακετάκια του περιπτέρου, με πρώτη μας και βασική επένδυση σε φακελάκια φαγουρόσκονης, όπως αυτό. Οι συμμαθήτριες και οι πιο αντιπαθητικοί δάσκαλοι (ή έστω εκείνοι που γνωρίζαμε ότι δεν είναι τόσο στενόμυαλοι ώστε να βγάλουν την βέργα απ’ το ντουλάπι) είχαν την τιμή να την δοκιμάσουν σε ανύποπτο χρόνο.

*Νυχτερίδες κι αράχνες
Πλαστικές αράχνες. Ψεύτικα φιδάκια. Κουρδιστά ποντικάκια. Κι άλλα τέτοια ευφάνταστα πλάσματα διέθετε το ίδιο περίπτερο σε εκείνο τον χαβαλεδιάρικο πάγκο του, κι εμείς φροντίζαμε να τα τοποθετήσουμε όλα σε καίρια σημεία (καρέκλες, διαδρόμους, στο χολ του σπιτιού, στο μπάνιο κλπ) ώστε να τρομάξουμε τα αδέρφια μας, την μαμά, την γιαγιά, την διαχειρίστρια και… τις περισσότερες φορές, ούτε που τα πρόσεχαν.

*«Σε θέλουν στο τηλέφωνο»
Είχατε ανακαλύψει το κόλπο της ψευδούς κλήσης σε σταθερά τηλέφωνα (κινητά δεν υπήρχαν); Έπαιρνες έναν συγκεκριμένο αριθμό, το έκλεινες, και μετά από δέκα δευτερόλεπτα το σταθερό χτυπούσε. Κι ύστερα εσύ το σήκωνες, και μπορούσες να παραστήσεις ότι μιλάς με οποιονδήποτε, ώστε να μπερδέψεις τους γονείς σου που κάθονταν πιο δίπλα. «Τι, τι έπαθε η θεία;» ή «ναι, μισό λεπτό – Μαμάααα, σε ζητάνεεε» ήταν σταθερές αξίες, όπως και η στιγμή της απόλαυσης, του «payoff» της φάρσας, όταν η μάνα έφτανε αλαφιασμένη στο ακουστικό, για να διαπιστώσει ότι δεν είναι κανείς, και εσύ χαχάνιζες ευχαριστημένος στην γωνία.

*Η χαρά του τηλεφωνικού φαρσέρ
Το τηλέφωνο είχε και άλλες χρήσεις, πέρα από τις ψευδείς κλήσεις. Τι άλλο; - τις τηλεφωνικές φάρσες. Τις κάναμε ούτως ή άλλως τα απογεύματα που βαριόμασταν με την παρέα μας, πόσο μάλλον την ημέρα που οι φάρσες επιβάλλονταν. Σχηματίζαμε στο καντράν τυχαίους αριθμούς, κι αν ήμασταν τυχεροί, στην άλλη άκρη της γραμμής θα εμφανιζόταν κάποια χαροκαμένη γιαγιούλα και θα της πιάναμε κουβέντα επί παντός επιστητού, καλύπτοντας ανά πέντε δεύτερα το ακουστικό για να χαζογελάσουμε ηδονικά.

*Το κρυφτούλι
«Ακόμα όταν ξέρω ότι η μαμά μου έρχεται (πλέον με το ασανσέρ) περιμένω υπομονετικά πίσω από την πόρτα και την τρομάζω!», μας γράφει αναγνώστρια κάτω από το δημοσίευμα για τις ανωριμότητες που τόσο σας (/μας) άγγιξε όλους (γιατί άραγε;), και μας θυμίζει ότι όλοι έχουμε κάνει κάτι αντίστοιχο, με στόχο την μίνι καρδιακή προσβολή του ανυποψίαστου θύματος που περνά δίπλα από την κουρτίνα/έξω από την πόρτα/κάθεται αμέριμνο στην πολυθρόνα όσο εμείς πλησιάζουμε σούρνοντας από πίσω.

*Οι splatter φάρσες
Η κέτσαπ, αντί για τα μακαρόνια, συνόδευε χέρια και πόδια, τα οποία παρίσταναν πως μαχαιρώθηκαν, για να προκαλέσουν την φρίκη της έρμης μάνας ή των καθηγητών του σχολείου. Μερικοί γονείς, πάντως, δεν το έβρισκαν αστείο.

Ιδέες για (περισσότερο οργανωμένες) πρωταπριλιάτικες φάρσες

*Κάν’το όπως το In2life
Για αρχή, δίνουμε ιδέες σε όσους διαθέτουν blogs ή ιστοσελίδα, τα οποία μπορούν να αξιοποιήσουν για φάρσες… πανελληνίων διαστάσεων. Το in2life, για παράδειγμα, πέρυσι, ανακοίνωσε περιχαρές την συνεργασία του με την γερμανική πρεσβεία, στο πλαίσιο της οποίας θα έδινε δώρο φοροαπαλλαγές σε έλληνες πολίτες. Κι αν βιαστείτε να πείτε ότι τόσο χοντροκομμένα ψέματα δεν πείθουν κανένα, σας ενημερώνουμε ότι δεν ήταν λίγοι εκείνοι που δήλωσαν τα στοιχεία τους στην Φόρμα Συμμετοχής του διαγωνισμού. Όπως δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν το ίδιο σε παλαιότερη πρωταπριλιάτικη φάρσα μας, στην οποία ανακοινώναμε πως κληρώνουμε ένα ταξίδι στο διάστημα.

Σκαρφιστείτε λοιπόν ένα ευφάνταστο δημοσίευμα, μια ψεύτικη είδηση που θα κάνει ντόρο (πάντα χωρίς να θίγεται κανείς – κουραστήκαμε να βλέπουμε δημοσιεύματα για θανάτους διασημοτήτων, που επισύρουν και μηνύσεις) και κάντε το viral μέσω των social media.